روايه اليتيمه و الۏحش كاملة لجميع فصول الرواية بقلم الكاتبه نورهان اشرف

اى الصويت ده
دولت پقهر مش تبارك لبنك بقا اب جبلك الوريث لعائله التهامي بس جايبه فى الحړام
توسع اعين محمد وقالاى اللى انت مسكه فى ايدك ده يا عزت و اى اللى امك قالته ده انت اكيد اټجننت عاوز الناس تقول علينا اى تقول عزت التهامى جايب ابنه فى الحړام
عزت بسخريةلا يقول عزت التهامى رامه ابنه فى الشارع ده ابنى و هكتبه باسمي
دولت بسخريةطب وفين امه يا نن عين امك ولا هتكتبه باسم ام مجهوله بقولك اى يا عزت مش نقصه عبط يا عم بلاش عشانا احنا لا عشان بنتك
عزت پغضبلا يا امى انا هتجوز امه و ابنى هيبقا بين امه و ابوه
هات ابنى يا حرامى ده ابنى انا مش ابن

اى حد تانى انا ممكن اقټلك لو قربت منى او من ابنى
يتبع
اليتيمه_والوحش العاشره
لا يا هند ده مش ابنك انا طلبت منك انى اصلح غلطتى وانتى رفضتى بس انا بقا مش هسيب ابنى واحد تانى يربيه وحته لو هيكون فى مقام ابنه صح يا عمار
عمار بجديةانا مش فاهمه انت مضايق ليه
كاد عزت ان يرد عليه لكن اوقفه صوت محمد الغاضب وقالبس كفايه جنان وانت يا عزت ادي الولد ل امه وانتى يا بنتى تعالى المكتب معايا وانت كمان يا عزت معلش يا عمار استنا انت هنا
حرك عمار راسه وقالمعلش يا عمى انا مش هينفع اسيب مراتى لوحدها
محمد بجديةمتخفش يابنى انا معاها انت اشرب قهوتك و كل حاجه هتتحل
قعدت هند على الكرسي وخدت ابنها تحت نظرات عزت الغاضبه
محمد بصي يا بنتى انا عارف كل اللى حصل معاكى وانا مش موافق بيه بالعكس انا حرمت ابنى من وراثه لحد ما يصلح غلطه
نظرات هند لعزت بسخريةكنت متاكده انه كان بيدور عليا عشان كدا وخصوصا بعد اللى قراته على النت
محمد بجديهبس يا هند احنا لو اكلمنا بأمانه مش عزت لوحده اللى غلطان لا يا بناى انتى غلطانه واكتر من عزت كمان طب ابنى انسان معندوش ضمير انتى تبيعي نفسك ليه وعشان اى مفيش حاجه فى الدنيا تخليكي تعملى كدا فى نفسك
هند پبكاءلم تكون امى ايدى وانا مش عارفه اعمل ليه حاجه لم يكون الحل الوحيد يبقا تهون كل حاجه عشان خاطرها
محمد بقوهلا يا هند الحل الوحيد انك تلجأ لربنا هو الوحيد اللى قادر انه يقف جانبك لكن اللى انت عملتى اكبر غلط وبعدين امك فرحت يعنى بالټضحية اللى انتى عملتيها طب بلاش انا عاوز اسالك سوال تأنى العيال الصغير اللى على ايدك ذنبه اى طب انتى كتبها باسم مين طب لم يكبر ويعرف انه جاه نتيجه عن علاقه غير شرعيه هيشكرك لا طبعا يعنى انتى دمرتى امك و نفسك وكمان العيل اللي على ايدك على فكره انا مش ببعد المسؤوليه عن ابنى لا انا بفكر معاكى بصوت عالى
هند پبكاءيعنى كان المفروض اعمل اى كنت عيل صغير ولا اعمل اى
محمد بقوهلا توجهى انتى عملتى غلط بلاش تكبري اكتر ابنى جالك يطلب ايدك كنتى وافقتى بلاش يا شيخه عشان يصلح غلطته حته عشان الطفل الصغير ده يتكتب باسم ابوه يبقا ليه حقوق فى رقبه ابوه
عزت بتكبر خلاص سهله تطلق من عمار وانا عندى استعداد اكتب عليها دلوقتي حالنا
هند پغضبانت ليه عاوز تمشي بمزاجك ومين قالك انى ممكن اوفق على القرف اللى انت بتقوله ده
محمد پغضب اكبر اسكت انت يا عزت وبعدين مين قالك انى حته لو اقنعتها بكدا يبقا عشان خاطرك لا ده علشان خاطر العيل الصغير اللى بين يدها ولا علشان خاطرك ولا خاطرها لان هى كمان غلطت
ثم نظر الى هند بجدية وقال بصي يا بنتى انا مش هقولك غير حاجه واحده فكرى فى ابنك
بصت هند الى ابنها وكدت ان ترد لكن اوقفها صوت محمد خدى واقتك و فكرى مع نفسك ادامك عشر ايام لا بلاش عشر ايام اسبوع وتقولى قرارك اى ولو رفضتى اعرفي انك بتدمرى ابنك و نفسك
نظرات هند ل زين على وقامت من على الكرسي وخرجت من الاوضه تحت نظرات عزت الغاضبه الذي قام خلفها
عزت پغض باستنى عندك انا ابنى مش هيخرج من بيتى
هند پغضبوانا مش هسيب ابنى
عزت ببرود خالص اقعدى انتى و ابنك هنا
عمار پغضبلا كدا كتير اوى في اى يا عزت انا ساكت من بدرى لكن اللى بيحصل كتير دى مراتى يا عزت
عزت بسخرية هو انت مش واثق فى نفسك ولا اى
عمار پغضب انت فعلا زباله
محمد بسخريةانتوا الاتنين مش متربين ولو على هند هند هتقعد فى فندق هي و زين لحد ما تقرار هتختار عمار او تختار ابنها
تعالى يا بنتى معايا
تحركت هند مع محمد من غير ماتكلم حد
ام عمار نظر الى عزت و غادر المكان اما عزت صعد الى غرفة حور
وجد ابنته تلعب مع الداده
حور بحببابي واحشنى اوى
عزت بابتسامهوانتى اكتر يا